مقایسه خودکارآمدی هیجانی، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی در دانش‌آموزان ممتاز و غیرممتاز

هدف اصلی پژوهش حاضر، مقایسه خودکارآمدی هیجانی، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی در دانش‌آموزان بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علّی- مقایسه‌ای بود. جامعۀ آماری در این پژوهش شامل کلیۀ دانش‌آموزان دختر مقطع دوم متوسطه واقع در منطقه سه شهر تهران بود که از میان جامعۀ آماری مذکور 120 نفر (60 نفر دانش‌آموز ممتاز و 60 نفر غیرممتاز) به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و با تکمیل مقیاس خودکارآمدی هیجانی و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در این تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل داده‌های پژوهش از روش تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی هیجانی،  راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و  باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزش‌گذاری درونی و اضطراب امتحان) در دانش‌آموزان ممتاز و غیرممتاز تفاوت معنی‌داری وجود دارد (01/0>P). بطوریکه در زمینه سه متغیر مورد مطالعه برتری با دانش آموزان ممتاز می باشد. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که بین این دو گروه از نظر خودکارآمدی هیجانی، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی تفاوت معنی دار می باشد. لذا فراهم آوردن شرایط مناسب برای رشد خودکارآمدی هیجانی و باورهای انگیزشی و آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، می­تواند فرصت بیشتری برای پیشرفت و یادگیری دانش آموزان فراهم آورد.